Чизе ки ман онро мебинам, чӯҷа чандон ҷолиб нест. Шикам дар оғилҳои зишт, тамғаҳои дароз дар ронҳояш, хари лопсид. Ба чуз синаи у дилкаш аст. Ман наметавонам ба шумо бигӯям, ки он дар пеш аст, аммо шумо мебинед, ки мақъадаш чӣ гуна заиф шудааст. Ҳамин тавр, ба таври воқеӣ, даҳони кории хонум як навъ ҷолиб аст, чизи дигаре нест!
Хонуми лоғар, аммо тааҷҷубовар дар шибан дар мақъад хеле хуб аст! Ман ҳеҷ гоҳ фикр намекардам, ки аз алоқаи ҷинсӣ бо як хонуми хурдсол ин қадар лаззат гирифтан мумкин аст, ман бояд худам бо чунин хонум кӯшиш кунам!